De Bedroefde Moeder
In een kleine
kapel in een dorpje in het uiterste
Noorden van Nederland staat op een bont
versierd altaar een groot beeld van de
heilige maagd. Zij is in tranen om het
lijden van haar Zoon. Jaarlijks wordt
zij daar tussen Mei en Oktober door
duizenden mensen bezocht. Zij komen
Maria vragen om te bidden voor hun
noden, of om haar te bedanken voor
zegeningen die ze hebben ontvangen.
Achter het beeld glinsteren dan ook
honderden zilverglazen hartjes, elk
hartje een stille getuige van iemand die
door Maria verhoord werd.
Ondanks het feit dat Maria in Warfhuizen in tranen is, is het geen droevige bedevaart. De gelovigen vieren er dat het verdriet van Maria in blijdschap is omgeslagen. Dat zie je al aan de feestelijke kleren die Onze Lieve Vrouw in de kluiskapel meestal draagt. Haar lijden is door het verrijzen van haar Zoon op grote blijdschap uitgelopen. Ook haar kroon getuigt daarvan. Maria heeft in Jeruzalem zeker niet in schitterende pronkgewaden onder het kruis gestaan. Als we haar dus tóch zo afbeelden, bedoelen we daar wat anders mee.